Bir erkek çocuğunun vazgeçilmezi olan evde oturup yakası bağrı açık küfürler eşliğinde evde bir futbol maçı izlemek benim için de ultimate fun öğesidir. Life springdir. Hatta öyle bir keyiftir ki o dakikalar arasında kesinlikle sokağa çıkılmaz, yaşanabilecek tüm daha tatminkar anlar elinin tersiyle bir kenara itilir, derbi maçıysa maç daha başlamadan, mevsim bahar olsa, ev hamamvari olsa dahi yenilebilecek gollerin korkusuyla vücuda bir "i see dead people" ürpertirsi bile yayılır, eğer elzem bir durum varsa ve maçın belirli bir bölümü kaçırılmak zorundaysa "profit maximization formula"sı ile son izlenebilecek dakikanın marjinal faydası asla eksilmez. Hayatta "neden" sorusunu sormadığım ender anlardandır Galatasaray maçı izlediğim dakikalar. evet, kesinlikle bir alpha plus man eylemidir. "ayy futboldan nefret ediyorum, bence hayvansal bir içgüdü, kuru kalabalık ıhı ıhı" tarzı konuşan erkekler o anda 1600 İngilteresindeki papacılar gibi dışlanır, arkadaşlıklar 90 dakika için gözden geçirilir. Maç esnasında televizyonun önünden geçme hatasını yapan anne ya da kız arkadaşa serdar ortaçtan " karşıma bir daha çıkma sakın, bence bu asrın hatası olur" şarkısı armağan edilir. Koltuğa çıkmaya çalışan en iyi dostumuz Jack ani bir salvoyla uzaklaştırılır, bu durdurulamaz alpha man salgılarından bezmiş bir halde vücudunu kapının önüne atar. Maç esnasında önümüze getirilen yiyecekler ne olduğuna bakılmadan tüketilir. Kaçan basit bir gol sonrasında koltuktan kayıp düşmelerin bünyenizde yol açtığı "ulan ne şaşkın hareket yaptım yahu" duygusu bile x2 alarak koltuk yumruklamaya döner. son dakikada yenilen gollerde bu duygu daha sert cisimlerden çıkarılır, babadan azar işitilir. Takım kaybettiyse "oğlum siz ruh hastasımısınız, bunlar karıyla kızla gezsin ferrariye binsin sen burada kendini parala" diyen anneye utanç dolu bir bakış atılır ve boynu bükük,ayakları sürüyerek odaya uzanılır. Tersi durumda keyiften evde salak salak dolaşılır, ufak bir kritik yapılır, hemen Rıdvan açılır "bakalım bugun ne dicen mr.kahkül" diye yine odaya gidilir.
Kısacası, evet sevgili dostlarım benim için Galatasaray evde,stadyumda her nerede yaşanılıyor ve yaşatılıyorsa candır, canandır.
p.s. ekuriden birisiyle maç izleniyorsa işler sevinçten yumruklaşmalara döner, mustafa okur beşiktaşlı olmasına rağmen Galatasaray'ın attığı gollerde mütemadiyen morarık tehlikesi geçirmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder